Caderno de bitácora do Equipo de Dinamización da Lingua Galega do IES O Mosteirón, de Sada, para compartir inquedanzas, experiencias, reflexións e materiais sobre calquera aspecto relacionado coa lingua galega.
29/2/12
25/2/12
AS MAZÁS CASAMENTEIRAS
A curtametraxe está baseada novamente nun texto de Séchu Sende. Está protagonizada por Alejandra e Miguel, de primeiro de ESO, e por Anna e Lucía, de 4º de ESO. Javier González Garrido (Genetic films), de 2º de Bacharelato, gravou, dirixiu e montou este filme no que a casualidade e o feito de valorar a esencia das cousas e non a súa aparencia provocan o encontro de dúas persoas moi especiais, un mozo e unha moza moi tenros, amantes da lectura e tamén das mazás do país, as máis saborosas, aínda que non teñan boa "pinta".
22/2/12
175 Anos de Rosalía na nosa literatura
 | ||||||
| Imaxe de aquí. |
Rosalía na nosa literatura
Rosalía de Castro é a escritora máis representativa da lingua e da literatura galegas. A publicación do seu libro Cantares Gallegos, o primeiro escrito integramente no noso idioma, desde a vontade firme e inequívoca do seu significado, sinala o inicio da restauración do uso escrito do noso idioma e o final de séculos de silencio e esquecemento.
A súa obra é un retrato do pobo galego e goza dunha total actualidade. Desde o século XIX Rosalía de Castro foi homenaxeada polas galegas e os galegos como poeta nacional, pois reclamou a redención da patria galega e asumiu a voz do seu pobo, voz que guiou permanentemente a súa obra e o seu pensamento. Esta galeguidade intrínseca dos seus textos, esta comunicación e entendemento permanente co seu pobo, ao se dirixir a el no seu idioma propio, foi o que a fixo tamén poeta de todos os pobos, chegando a formar parte da nómina de escritoras máis destacadas da literatura universal de todos os tempos.
Día de Rosalía
A Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega (AELG) anima á cidadanía a agasallar
un libro en galego e unha flor no
día do nacemento de Rosalía de Castro, do que este ano se cumpre o 175
aniversario.
A AELG convida a centros
de ensino e concellos a participar do Día De Rosalía de Castro organizando actividades de promoción
da obra da nosa escritora para conmemorar o aniversario do seu nacemento.
O 24 de febreiro está
recollido oficialmente como Día de Rosalía de Castro pola Consellería de Cultura e Educación no seu Calendario
do Libro e da Lectura.
No seguinte blog pódense
consultar todas as iniciativas, actos e celebracións que terán
lugar ese día.
17/2/12
Entroido en Mosteirón
Hoxe celebramos o Entroido e o vindeiro venres no segundo recreo faremos a entrega de premios ás mellores comparsas. Ese día haberá tamén a estrea dunha nova curta. Non a perdades.
E a semana vindeira a seguir correndo o entroido e
a desfrutar moito rapazada !
* O entroido ao tizón, a Páscoa ao sol.
* Día de entroido ou de Páscoa, cada papón na súa casa.
* O antroido coas súas artes, botou a San Matías fóra do martes.
* Martes de entroido, cando has de vir;
casquiñas de ovos, case habedes de ruxir.
* Entroido larafuzán, coméchesme a carne e deixáchesme o pan.
Cantiga de entroido:
"Adiós" martes de Entroido,
"adiós", meu amiguiño,
hasta Domingo de Pascua
non comerei máis touciño".
14/2/12
Alternativas ao castelanismo badén*
O *badén que non sabía se
subía ou se baixaba
Usar unha mesma palabra
tanto para un obstáculo que sobe como para outro que baixa parece que se
correspondería moi ben coa imaxe tópica do galego indeciso no medio dunha
escaleira. Pero non, neste caso é o castelán o que define con esa ambigüidade "tan
gallega" a palabra badén, pois o Diccionario de la Real Academia Española,
explica que pode ser tanto unha 'depresión en la superficie de un camino o de
una carretera', como un 'obstáculo artificial alomado que se pone de través en
la calzada para limitar la velocidad de los vehículos'.
Para o primeiro deses dous
conceptos, o Dicionario castelán-galego da RAG recomenda
empregar focha, fochancaou foxo. Pero para o segundo deles non
atopamos nesa obra unha referencia clara, pois na entrada badén, a única
denominación galega que remite á idea de 'elevación' é rampla, pero non
parece acaída para darlle nome ao obxecto de
que estamos a falar, xa que unha rampla adoita unir puntos situados a
diferentes niveis, o que non acontece neste caso.
Mellor alternativa parece
o lombo que recomenda o Gran dicionario Xerais da lingua. Por
unha parte, un dos seus significados ('pequena elevación do terreo') encaixa
moi ben co concepto que se pretende nomear; e por outra é coherente coas formas
elixidas noutras linguas, como portugués (lomba en
Portugal e lombada no Brasil) e inglés (speed hump).
Evitemos, xa que logo, *badén para nomear a 'banda elevada máis ou menos ampla
e de forma arredondada que se sitúa transversalmente nunha calzada, co fin de
obrigar aos condutores a reducir a velocidade na zona en que se instala', e
optemos no seu canto por lombo ou a súa variante lomba.
Vía : Servizo de
normalización da USC
SE QUERES VER TODAS AS ACLARACIÓNS QUE FORON EDITADAS ATÉ ESTE MOMENTO FAI CLIC
NO SEGUINTE ENLACE :
NO SEGUINTE ENLACE :
13/2/12
Un novo xornal dixital en galego.
9/2/12
Máis poemas de amor para a nosa exposición .
Dun poema de Rosalía de Castro, Roi Casal fixo esta versión incluída no seu disco Lendas Douradas
Meniña, ti a máis fermosa
que a luz do sol alumbrara;
ti a estrela da mañanciña
que en puras tintas se baña;
ti a frol das froridas cumbres,
ti a ninfa das frescas augas,
ti como folla do lirio
branca, pura e contristada
¿Quen eres, fada sin nome
de tan dormentes miradas,
de tan dorida sonrisa
de feituriña tan cándida?
¿Quisais de muller naceches
sendo tan limpia e tan casta?
¿Quisais das brisas da tarde,
quisais das brétemas vagas
das burbulliñas dun río,
quisais dunha nube branca?
¿Ou as espumas do mare
a un raio de sol xuntadas
pousáronte ó ser de aurora
nunha cunchiña de nacra?
Mais, de onde queira que sexas,
tristísima pasionaria,
por ti sinto un amor puro
que pouco a pouco me mata.
Por ti, de noite e de día,
cal vaga sombra encantada,
preto do teu vivir ximo,
ximo cos ventos que pasan
facendo vibrar sonoras
sentidas cordas dun harpa,
que con ecos tembradores
dos meus amores che falan.
Mais dime: ¿por que estás muda,
di por que estás solitaria,
di por que vives nos montes
cos paxariños que cantan,
mentras ti choras e choras
ó pé dun olmo sentada,
toda de loito cuberta,
toda cuberta de lágrimas.
6/2/12
EXPOSICIÓN DE POESÍA AMOROSA
Como todas e todos sabedes o día 14 deste mes é San Valentín, e para facerlle os honores a Cupido, temos organizado no instituto un concurso de microrrelatos de amor.
Ademais o EDLG vai facer unha mostra de poesía amorosa escrita na nosa lingua. Nos próximos días iremos subindo a este blog algúns dos poemas expostos no recibidor, para que lles sirvan de inspiración aos que aínda non se animaron a escribir o seu microrrelato.
Aquí queda o primeiro dos poemas , de Avilés de Taramancos , un dos nosos grandes .
PRIMEIRO AMOR, PRIMEIRA MORTE
Todo canto eu amei
perdéuseme contigo:
a luz clara e
vibrante da miña xuventude,
os bosques
entrañables perfeitos de quietude
onde o vento vivía
con un lecer antigo.
Entón era o silencio
o meu mellor amigo,
era eu namorado de
todo canto vía
vivir era unha leda,
fermosa moradía
onde o mencer entraba
recendendo a pantrigo.
De súpeto viñeches
con esa lonxanía,
caraveliño feble en
terra ventureira
e eu abrín outra nova
fiestra para o día.
E todo canto amei foi
unha lumieira,
foi a fouce tan
íntima que de cote se afía
para ceifar dun pulo
brutal a primaveira.
ANTÓN AVILES DE TARAMANCOS
De «Poemas a Fina Barrios. Pequeno Canto» (1960),
recollido en «O tempo no espello» (1982)
5/2/12
Suscribirse a:
Entradas (Atom)