30/5/12

MARÍA SOLIÑA

 María Soliña foi unha muller que aparece reflectida en diversos textos literarios,como no seguinte poema de Celso Emilio Ferreiro, e tamén musicada como se pode comprobar na versión do grupo Luar na Lubre. Mais quen foi esta muller?




                      


Polos camiños de Cangas
a voz do vento xemía:
ai, que soliña quedache,
María Soliña.

Nos areales de Cangas,
Muros de noite se erguían:
Ai, que soliña quedache,
María Soliña.

As ondas do mar de Cangas
acedos ecos traguían:
ai, que soliña quedache,
María Soliña.

As gueivotas sobre Cangas
soños de medo tecían:
ai, que soliña quedache,
María Soliña.

Baixo os tellados de Cangas
anda un terror de agua fría:
ai, que soliña quedache,
María Soliña.        
         
En Longa noite de pedra    

Un tribunal Inquisitorial condenouna e converteuse no símbolo do sufrimento do pobo


 Desta muller, que aparece reflectida na literatura poética e tamén musicada en numerosas ocasións, temos poucos datos persoais para reconstruír a súa vida. A fonte máis fidedigna é o "Memorial al Rei" (enviado en 1617 por Jerónimo Núñez, procurador de Cangas).
Tanto nos arquivos notariais como no arquivo da Inquisición non se atopan documentos que permitan ter datos con respecto ao xuízo inquisitorial que a condenou nin das súas riquezas e propiedades, que se estenderían polas freguesías de Aldán e Moaña. Os datos históricos sinalan que entre os anos 1599 e 1639 os corsarios, que reciben este nome por teren licencia real, e os piratas, que normalmente traballan pola súa conta pero que poden repartir beneficios coa coroa, tanto de orixe holandesa coma francesa, atacan, asaltan, rouban as costas de Vigo e a península do Morrazo. No ano 1617 Vigo foi atacada por naves turcas berberiscas; a península do Morrazo sufrirá tamén estes ataques. As mulleres, igual que ocorrera na Coruña con María Pita, defenden as costas dos ataques piratas e moitas veces son violadas e torturadas, ademais de roubadas, nestes ataques. Posteriormente a estes feitos varias das mulleres que organizaron a resistencia nas costas do Morrazo foron acusadas de bruxería ante o Tribunal da Inquisición. Unha delas sería María Soliño, apelido seguramente moito máis real que Soliña, derivación daquel. A Inquisición confiscaba, previamente aos xuízos, os bens das persoas procesadas e partía sempre da base da culpabilidade, tendo que ser a acusada a que demostrase a súa inocencia. Ademais, a denuncia ante a Inquisición podía ser anónima.
María Soliña, xunto con outras compañeiras, foi encarcerada, torturada; os seus bens foron confiscados polo Santo Oficio e ela condenada por bruxería. Malia que é certo que non foi queimada viva, como moitas outras mulleres desa época, a loucura, a fame e a miseria foron as que remataron coa súa vida; pasou a converterse no símbolo do sufrimento do pobo, e moi especialmente das mulleres, perante o poder e o despotismo.
Autor/a da biobibliografía: Encarna Otero Cepeda

Vía :Album  de mulleres

29/5/12

O noso músculo máis forte...

         Hai tres días  Francisco Castro , escritor ao que admiramos polo seu labor literario, regalounos este artigo en SERMOS GALIZA ( novo medio en galego tan necesario para nós e tamén tan necesitado de nós para sobrevivir).
    Francisco Castro pon unha pinga de optimismo nestes tempos duros para o idioma ( e para tantas cousas imprescindibles ). Aínda que esa pinga sexa unha bágoa de desalento ás veces ou chuvia de treboada outras, o bando dos bos  ,como di o autor, fará que o idioma non esmoreza.
Grazas polo alento necesario.


O músculo máis forte do corpo humano é a lingua
Hai unhas semanas chegoume un curioso libro no que atopei ese dato, arrebatador, co que titulo este artigo. Que dos moitos músculos que hai no corpo humano, o máis forte é a lingua. O dato é sorprendente pois un tende a pensar nos bíceps, ou algo así, se pensamos no máis poderoso músculo da nosa anatomía. E se dicimos músculo pois iso, pensamos en chicha da dura, desa que medra a base de esforzo e traballo ximnástico ou mesmo anabolizantes, chegado o caso. Sen embargo é a lingua quen detenta o título máximo da afouteza corporal. A lingua, a saber, esa parte de nós coa que falamos, coa que saboreamos, coa que beixamos, coa que facemos bulra, coa que amamos, coa que damos pracer... a lingua dura puntiaguda frecha estilete branda mol húmida seca longa curta penetrante tímida ou como sexa que sexa a lingual forma e uso...

A lingua...

Saber iso pareceume todo un alento, e dos mellores e máis positivos para a nosa causa. Porque se hai un asunto que nos ocupa, preocupa e agobia, é o da lingua, como preservala, como saír da longa noite de pedra que, dende o século XV, nos botaron por enriba e que, agora coa escusa da crise, golpea sen piedade deixándoa morrer sen apoios de case que ningunha clase. A lingua. Esa que os encargados polo Estatuto teñen obriga de coidar e que non coidan coa enerxía que deberan.

Levamos séculos falando de que o galego morre. Que se acaba. Que a perda de falantes é tan estrepitosa que calquera día desaparecerá a nosa fala e, con ela, a historia completa deste país que, por suposto, deixará de ser país para ser nada. Xusto o que moitos galegos e galegas, por incrible que pareza e duro que sexa escribilo, desexan: o suicidio, a extinción, a amputación total ata a desaparición absoluta.

Sen embargo, non van poder. Porque a lingua é o músculo máis forte que hai. E somos moitos os que a lingua a levamos non na boca, que tamén, senón no corazón, no adn vital, na alma, no sentido. Algúns querémola tanto, pero tanto tantísimo, que teimamos en transmitirlla aos fillos e fillas, como quen outorga un agasallo de amor, vida e fe no futuro.

Que traballen contra a lingua.

Ela vai gañar a batalla.

Por fortaleza e, sobre todo, porque nós somos o bando dos bos (e xenerosos).

Por Francisco Castro en Sermos Galiza

Nace unha revista de fútbol en galego


         

       Como directores da revista Kubus, primeira de fútbol en galego, figuran Rubén González e Javi Paz. mais con eles na nómina aparece unha manchea de persoas que se ocupan das colaboracións. O proxecto é modesto mais os seus textos evidencian entusiasmo polo deporte e a enerxía da mocidade. Contra o que nos teñen afeito as revistas deportivas, en Kubus non atoparemos só información das competicións futbolísticas. Historia, crónica e retrato de personaxes nesta nova publicación.
         A saída é modesta mais o proxecto ambicioso. “Seguido unha liña similar á marcada por Antonín (Proxecto Panenka), “So Foot” no país galo, “Un Caño” en Arxentina, “11 Feunde” en Alemaña, Tentando combinar ideas, mesturar pontos de visión e adubar todo coa tremenda ilusión que se ten no proxecto” comentan no seu inicio.

28/5/12

FAI TEU O GALEGO


CARLOS CALLÓN é o autor do  artigo gañador do VIII Premio a artigos xornalísticos normalizadores do Concello de Carballo, 2012. O artigo titúlase FAI TEU O GALEGO  e nel  dánselles algunhas recomendacións aos que lles costa botarse a falar no noso idioma. Reproducimos aquí uns fragmentos instándovos a todos/as  a lelo completo porque paga a pena.

 (...)            Se non tes hábito de falar en galego, talvez ao principio te sintas como cando escoitas a túa voz gravada e parece que non fose a túa. Quizais te preguntes se vas perder matices, claridade ou fluidez. Ten pacienciña: é todo cuestión de hábito e, en moito menos tempo do que agora che parece, non lle verás ningunha incomodidade, senón ao contrario. Tampouco teñas medo aos erros. Coa práctica has cometer menos e ademais... Temos dereito a equivocarnos! Nunca esquezamos que eses nosos erros lle dan nova vida ao galego.
(...)
                  Do que non cabe dúbida é de que falando en galego terás outra experiencia diferente de Galiza e do mundo. Porque un idioma non é só un vehículo de comunicación, senón tamén un xeito de entendermos, de nos relacionarmos co medio, de recibirmos tradición e historia, etc.



26/5/12

PRESENTACIÓN DE ÉDELINGUA

     O vindeiro venres, día 8 de xuño, ás 20:00 horas, na casa da cultura Pintor Lloréns de Sada, presentaremos oficialmente Édelingua, a produtora de audiovisuais do IES O Mosteirón que xurdiu ao abeiro do Equipo de Dinamización da Lingua Galega e que a día de hoxe leva xa producidas unha ducia de curtametraxes e documentais.
     Aproveitaremos este acto para facer entrega do premio Édelingua 2012, instituído polo EDLG para recoñecer o labor do alumno ou alumna do centro que máis se teña significado na defensa e difusión da lingua galega.
     Faremos un breve percorrido polas curtametraxes máis representativas de Édelingua e estrearemos a curtametraxe de ficción O drama do cabalo de xadrez, protagonizado polos alumnos e alumnas de 4º de PDC, e o documental A Filla da Ría de Prata
     Contaremos coa presenza das principais autoridades e dos representantes das asociacións e institucións culturais máis representativas de Sada. 
     Esperámosvos. Sen a vosa presenza o acto non terá sentido.


PROGRAMACIÓN
-20:00 Benvida.
-Entrega do premio  Édelingua 2012,  outorgado polo Equipo de Dinamización da Lingua Galega do IES O 
Mosteirón ao alumno/a que máis se teña significado na  defensa e promoción da lingua galega.
- Presentación de Édelingua, a produtora de audiovisuais do IES O Mosteirón.
- Curtametraxe: Eu falo galego porque… (3’)
- Curtametraxe: Na oficina de obxectos perdidos. (6’)
- Curtametraxe: As mazás casamenteiras. (8’ 50’’)
- Curtametraxe: Galego, todo o que buscas. (4’ 35’’)
- Estrea da curtametraxe: O drama do cabalo de xadrez (14’)
- Estrea do documental: A Filla da Ría de Prata (13’ 30’’)
- 21: 20 Entrega de guía, DVD e folletos turísticos.

24/5/12

TI ES DOS MEUS

Baixo o nome de AGASALLO SINCRONIZADO PARA O MUNDO o seguinte tema foi feito para compartir no día das Letras galegas. Existen numerosas versións que podedes escoitar, interpretadas por diferentes persoas . Esta é unha das que máis me gustaron a min ,pero hai outras tamén moi chulas . Aínda que o día das letras xa pasou, a mensaxe segue chea de forza.


Pódense ver moitas máis versións  AQUÍ

23/5/12

Traballos sobre Celso Emilio Ferreiro.

Este audiovisual foi realizado polo ENDL  do IES Lagoa de Antela (Xinzo de Limia) para conmemorar o centenario do nacemento de Celso Emilio Ferreiro. Mirádeo porque paga a pena, é o resultado dunha combinación de recitados, música, e boa documentación. Parabéns aos responsables.



Cada vez van sendo máis numerosos os traballos escolares arredor da figura de Celso Emilio. Un dos meus preferidos é o que fixeron os meniños do CEIP de Sequelo, xa publicado hai tempo no seu blog  os ghatos misteriosos ,  e que é unha mostra do bo facer de moitos mestres . Velaquí queda para que o desfrutedes:

22/5/12

TWITTER EN GALEGO


 É O ÚNICO IDIOMA DO ESTADO ESPAÑOL QUE NON TRADUCE

 A Mesa lidera unha campaña para que Twitter trate o galego como fai co vasco e co catalán

 SANTIAGO. REDACCIÓN

De pouco lle sirve ao galego ocupar o posto 36 polo seu uso en Twitter entre os máis de seis mil idiomas que existen no planeta. A rede social confirmou que o seu servizo será traducido só ao vasco e ao catalán, ademais de ao castelán, por suposto, co que a galega será a única das catro linguas oficiais no Estado español sen identidade propia en Twitter. Carlos Callón, presidente da Mesa pola Normalización Lingüística, culpa á Secretaría Xeral de Política Lingüística da Xunta por non ter posto en marcha ningunha iniciativa para que Twitter inclúa o galego: "Esta noticia por si soa debería supor a dimisión ou cesamento do secretario xeral de Política Lingüística da Xunta". Callón subliña que “todas as tentativas que houbo até o momento para que haxa opción de Twitter en galego partiron da base social, sen ningunha acción de apoio por parte da Xunta”.
A Mesa anima á iniciativa popular para que se multipliquen as solicitudes individuais para que se traduza Twitter ao galego, a través da páxina do centro de traducións da empresa estadounidense. A Mesa tamén expresa a súa preocupación polo retroceso do galego en Twitter. Un estudo de Web Ecology Project no 2009 concluía que o galego ocupaba o posto 21 entre as linguas máis usadas nesta rede social, mesmo por diante do catalán e de máis de cen idiomas que teñen máis falantes que os que hai en Galicia. "Pódese dicir que de xeito pioneiro, era o único idioma non oficial nun Estado que figuraba na listaxe mundial", salienta a Mesa.
http://www.galiciahoxe.com/

20/5/12

ÉDELINGUA NAS TERRAS DA ULLOA

     O sábado 19 de maio, alumnos e alumnas do instituto participaron na Eira da Xoana dunha xornada moi especial. Édelingua participou na "Festa da Diversidade Natural e Cultural" organizada por ADEGA (asociación para a defensa ecolóxica de Galicia) coa proxección da curtametraxe coa que acadou o premio do certame "Correlingua 2012"  Galego, todo o que buscas.
     Foi un día inesquecible. Queremos darlle as grazas a Marcial, o noso anfitrión e guía, pola visita ao castelo de Pambre e a ruta da natureza polas terras da Ulloa. Grazas a todos os que participaron desta emotiva xornada polo seu trato e polos seus aplausos e parabéns logo de ver a nosa curtametraxe.
     ADEGA, dende hai case corenta anos da súa fundación, está a desenvolver unha chea de actividades encamiñadas á defensa do noso contorno natural e das nosas raíces culturais. A Eira da Xoana é un proxecto aberto que ten como obxectivo concienciar e poñer en práctica os principios ecoloxistas e socioculturais que defende esta asociación ecoloxista.
     Non deixedes de visitar o blog  eiradaxoana.blogaliza.org.







19/5/12

Galego os 365 días do ano.

Spot publicitario feito   polo IES Val do Asma e a biblioteca do IES Lama das Quendas de Chantada para  promocionar o uso do galego.


.

17/5/12

Festa reivindicativa no Día das Letras galegas

                           

            Hoxe milleiros de persoas acudiron a Compostela para alzar a súa voz en favor do galego,reivindicando o dereito a vivirmos plenamente no noso idioma.
A popa da manifestación aínda andaba pola Rúa do Hórreo e xa a Praza da Quintana estaba medio chea. As chamadas da organización desde o palco eran constantes a ir deixando espazos libres na entrada para @s que estaban por chegar. E moitos, finalmente, non puideron acceder por falla de espazo.

            A música de Zurrumalla e Os Carunchos animaba desde o palco a entrada das persoas. Seguían entrando de forma constante (novos e maiores, familias ao completo e grupos de amigos, parellas, veciños que acudían no mesmo carro, persoas a xeito individual mais que na Quintana formaron a gran familia polo galego…) cando Agustín Fernández Paz deu lectura ao manifesto “Voares de Esperanza”, foi escoitado, entendido e aplaudido a cachón.    

50 ANOS DE LETRAS GALEGAS

O plurilingüísmo no sistema educativo

No seguinte documento dirixido aos pais e nais , a CGENDL explica as deficiencias do actual sistema educativo no referente ao "plurilingüismo":

VÍDEO PARA AS LETRAS GALEGAS

Curta en vídeo realizada por alumnas de 6º C do CEIP Rosalía de Castro para o concurso "Receitas para a lingua" convocado co gallo das Letras Galegas 2012, adicadas a Valentín Paz Andrade.

16/5/12

O teatro galego en primeira liña

OS DOUS ÚLTIMOS PREMIOS DO TEATRO GALEGO

Nos últimos días asistimos á entrega de dous premios importantes para o teatro galego. Por unha banda, Max ao mellor texto en lingua galega para Avelino González, María Ordóñez, Sechu Sende e Artur Trillo por Pelos na lingua (que competía xunto con Santiago Cortegoso, por 0’7% Molotov e Roberto Salgueiro por Memoria de Helena e María); pola outra, o premio da Asociación de Escritores en Lingua Galega foille outorgado a Raúl Dans por Chegamos despois a unha terra gris (que neste caso disputaba o recoñecemento con A función do Tequila de Manuel Guede e mais co texto de Inácio Vilariño, Fábula Galénica).
Pelos na lingua, cuxo texto xa levara a xerra dos María Casares, é a segunda parte de Bicos con lingua, unhas das producións galegas que máis representacións acadaron nos últimos tempos. O proxecto é o mesmo: Talía encárgalle a unha serie de autoras que reflexionen sobre o tema da normalización lingüística por medio dunha escena dramática. Despois, a compañía escolle de entre todas as achegas aquelas que máis lle convencen, ou as que poden ser máis aptas para elas teatralizaren. A estética do espectáculo e tamén moi semellante. Cuns poucos elementos polifacéticos (mesa, cadeiras, paneis) que van compoñendo os diferentes espazos, Trillo, Casais e Ordóñez van metendo a diferentes personaxes-tipo en situacións que ofrecen unha mirada diferente respecto aos tópicos que aínda coutan a normalización da lingua galega. O espectáculo, coma o anterior, mantén en todo momento unha grande frescura e comicidade non exenta de retranca grazas a unha dirección na Avelino González optou pola axilidade e ás notables interpretacións do elenco, aos que sen dúbida lles axuda ese tan bo galego oral que posúen e que tan pouco abunda nas nosas táboas.
 Cons estes dous espectáculos, Talía reafírmase como unha compoñía comprometida. Comprometida coa lingua galega e a súa defensa, e comprometida, asemade, co importante labor que o teatro ten feito historicamente a favor da normalización da lingua galega. O Premio Max contradí así todo un clima de oposición á expansión dos usos do galego, e serve de argumento en contra dos que se fan chamar vítimas da normalización (Galicia Bilingüe e simpatizantes varios). Non é este o lugar para nos enlear en debates deste tipo, mais si a tribuna desde a que declararmos que o Max de Talía demostra, unha vez máis, que a arte, que o teatro, tamén pode (e debe) ter unha dimensión política.
O dramaturgi Raúl DansDe por banda, o premio da AELG ao mellor texto dramático a Chegamos despois a unha terra gris, texto de Dans vencedor do Cunqueiro no 2010, confirma a un dramaturgo experimentado nas estruturas clásicas do estilo realista, que paseniño vai afondando no seu proxecto dramático de poetización austera dos conflitos do cotiá contemporáneo. Despois daquela escapada evasiva que foi Nachtmar, se cadra o texto máis autobiográfico e libre do autor, con este novo drama Dans convértese nun referente do teatro das persoas. A súa experiencia como guionista televisivo foi modelando unha escrita capaz de crear personaxes cada vez máis verídicos. En Chegamos despois a unha terra gris, onde a familia se presenta como campo de batalla, onde a mentira e as dependencias se elevan a grandes temáticas, chama a atención a veracidade dos conflitos, a carnalidade dos diálogos e a proximidade das palabras ditas polos personaxes teatrais con aqueloutras que as persoas nos dicimos no mundo real. De fondo, unha trama totalmente humana engádelle á obra unha forza emotiva digna só dalgúns poucos escollidos. Un Dans que se supera a si mesmo e que inicia unha etapa de madurez creativa na que (agardamos que así aconteza) aínda pode estar por chegar o mellor da súa obra.
Roi V. Ponte
V ía http://praza.com/

Xogos de lingua

Vía Aprofa

15/5/12

Forza na nosa música

Rianxo, 7 de maio de 2012. En Rianxo a tradición musical, en calquera eido que se poida imaxinar, non ten parada. Agora están lanzando un novo grupo ao mercado: CARAPAUS (en breves sairá o cd), e estes días queren promocionar o videoclip que teñen gravado en Rianxo e que abre esta información.


14/5/12

Un bo poemario

 PARA REMEXER CONCIENCIAS
Con coherencia e credibilidade.
HÉITOR MERA
Efectivamente, talmente como galerna ou como un trebón desbocado,así aparece diante de nós este novo poemario da man de X.M.Álvarez Cáccamo, para remexer as conciencias,para abrir os ollos apaticamente pechados e para sermos conscientes,aínda que sexa cunha boa morrada, e percibirmos, xa que logo, a realidade cun algo máis de crítica persoal e social. Mais non pense o lector desta recensións que A boca da galerna unicamente configura un poemario social ao uso.Xoga coas contraposicións da acción e da omisión. Reproduce ou evoca o que non podemos permitir e como debemos solucionalo. Por iso, a mensaxe, o expresado, intuído e versificado no poemario de Cáccamo é a confirmación dun sentir alicerzado no persoal pola coherencia e credibilidade dunha traxectoria e no poético pola solidez dunha obra poética enriquecida con este libro. Sempre saudamos con pracer a chegada de poemarios de calidade nestas páxinas e, neste caso, como non podía ser doutro xeito, recomendámolo a todos os lectores. ÁLVAREZ CÁCCAMO,X.Mª,
A boca da galerna/La boca de galerna, Ed.Espiral Maior, A Coruña,2012,
Vía http://www.farodevigo.es/

9/5/12

Novo recoñecemento para Édelingua

     Dúas curtametraxes producidas por Édelingua, Na oficina de obxectos perdidos e As mazás casamenteiras, foron seleccionadas para se proxectaren na I Mostra de Cine Xuvenil que se desenvolve ao abeiro do Festival Primavera do Cine en Vigo. O acto central da Mostra terá lugar o día 25 de maio no Auditorio do Centro Cívico de Teis, na cidade olívica.
      Dende o Equipo de Dinamización da Lingua Galega e en nome de toda a comunidade educativa do IES O Mosteirón queremos felicitar unha vez máis a todos os que fan posible que "Édelingua" siga adiante. Parabéns aos actores e actrices de ambas as dúas curtametraxes e moi especialmente ao seu director, Javier González Garrido.

8/5/12

Todo depende do interese

              Aprender galego é doado e falalo con soltura en calquera situación é cuestión de práctica , incluso para os non galegos. Non hai pois razón, fóra da falta de vontade ou o exceso de prexuízos para non facelo. A seguir transcribimos o artigo de Manuel Núñez Singala publicado no diario dixital Sermos Galiza, sobre "a dificultade de aprender o galego".Como moi ben di Singala, todo depende do interese .

                 "É moi común escoitar que hai linguas fáciles e linguas difíciles. Trátase dunha afirmación que cómpre matizar. En realidade non existen idiomas dotados dunhas características que os fagan máis fáciles ou máis difíciles que outros. O que si hai son diferentes distancias entre as diversas linguas.
Partindo do noso, o galego, seranos en xeral máis fácil aprender o italiano que o inglés, xa que o primeiro é máis próximo, no sentido de que, o mesmo que o galego, procede do latín; e o inglés é un pouco máisdistante. Pero o inglés será máis fácil de aprender que o éuscaro, xa que inglés e galego proceden dun tronco común, o indoeuropeo, que os fai máis próximos, e a lingua dos vascos é un idioma preindoeuropeo, máis distante. E entre éuscaro e chinés, será máis fácil aprender o primeiro, co que compartimos o alfabeto e ao que nos une unha maior proximidade.
Quere isto dicir que o chinés é unha lingua difícil? Depende de para quen, depende da distancia. Para un falante de birmano o chinés resultará máis fácil de aprender que o galego, xa que birmano e chinés son linguas relativamente próximas, pertencentes á mesma familia sino-tibetana, e para eles o galego será un idioma máis distante.
Pero a proximidade ou distancia non son os únicos factores que entran e xogo. As ganas de aprender, o interese en facelo e a aproximación sen prexuízos a unha lingua pode facilitar moito a súa adquisición e acabar resultando un factor determinante, de moito maior peso que a distancia.
Na Universidade de Santiago hai moitos anos que lles aprendemos galego a estudantes non galegofalantes. E sempre me sorprende comprobar como ese criterio de distancia e proximidade pode superarse co interese, o esforzo e a falta de prexuízos. Só iso explica un fenómeno recorrente e curioso: que un estudante romanés ou checo ou turco ou nixeriano sexa quen de falar un galego case perfecto en moi pouco tempo e que, pola contra, algún estudante asturiano, ou leonés, ou mesmo galego que realiza idéntico curso, insista en que a nosa lingua lle resulta tan difícil que no la da aprendido"

             Unha proba máis do que nos di Singala no seu artigo podemos atopala nestoutro documento " A Viaxe de Hércules", unha curtametraxe documental ( producida no IES Perdouro de Burela e vinculada co modelo Burela de planificación lingüística)que recolle o testemuño dun profesor de Química andaluz que fala sen problema ningún no noso idioma.

6/5/12

Segredo ou secreto?


Con frecuencia prodúcese a confusión entre estes dous termos coa mesma orixe etimolóxica mais cun uso diferenciado. 
Secreto é un cultismo reservado para usarse como adxectivo, mentres que segredo , a palabra patrimonial,é sempre un substantivo.
Polo tanto é incorrecto:  Teño unha mensaxe segreda * e haberá que dicir  
“ Teño unha mensaxe secreta”  xa que nesta oración estamos diante dun adxectivo.
Por outra banda, tamén será incorrecto dicir  “Teño un secreto” * xa que o propio é usar a forma “segredo”   cando se trata dun substantivo. 

SE QUERES VER TODAS AS ACLARACIÓNS QUE FORON EDITADAS ATÉ  ESTE MOMENTO FAI CLIC  NO SEGUINTE ENLACE :


3/5/12

Libro interactivo sobre Paz- Andrade

Deixamos hoxe este libro interactivo elaborado no CEIP  Conde Fenosa. É un traballo con moito aproveitamento alén de ser entretido xa que inclúe varias actividades lúdicas arredor da figura de Valentín Paz Andrade. Grazas aos creadores por compartir o seu traballo.


-

1/5/12

MAIO DAS NOSAS LETRAS.

Hoxe comeza o mes das letras galegas e desde este espazo, co obxectivo de divulgar a obra dos nosos artistas , temos o propósito de ir engadindo cada un dos días de maio , unha pequena referencia a algún  escritor ou escritora das nosas letras. 

1 de maio: 
2 de maio: 
3 de maio:
4 de maio:


5 de maio:
6 de maio:


7 de maio:

8 de maio:


Bloggif montaje
9 de maio:



10 de maio:


11 de maio


Photobucket


12 de maio:
13 de maio:
14 de maio:


15 de maio:
16 de maio:  

17 de maio:
18 de maio:

19 de maio:

20 de maio :  


21 de maio
22 de maio:


23 de maio: 


24 de maio:


25  de maio:
26 de maio:




27 de maio:

28 de maio:


29 de maio:

30 de maio:

31 de maio:

MAIO DAS NOSAS LETRAS

maio