Esta entrada de Trafegando Ronseis é unha despedida tan fermosa que non nos resistimos a poñela aquí. Grazas polo traballo constante deste blog e polo labor dinamizador dos seus autores.
LER NON É CLANDESTINO
Á hora de comezar esta
entrada, un nó na gorxa atenázame. Non sei o que vou escribir, aínda que si
sei todo o que vou obviar porque o espazo é o que é. Esta é a miña despedida
de Forcarei, volvo para o próximo curso á miña praza de Silleda. Estar en
Forcarei estes dous cursos foi un luxo. Dous equipos directivos diferentes
que confiaron en min plenamente para dinamizar a biblioteca, que me apoiaron
constantemente en todas as actividades, que me sorriron... canto vale un
sorriso para non sentirse só! Con compañeiras que levo no corazón para
sempre...
A isto súmase unha
circunstancia especial que me fai agradecerlle á vida a súa xenerosidade. Coñecer
a Anxo en Silleda e traballar con el cóbado con cóbado aqueles tantos anos
fixo que a nosa amizade superara
calquera expectativa. Non crin que fósemos coincidir nunca máis. E
aquí estamos, un curso máis. Non sei se é moi arriscado dicir que Anxo é o
meu complemento perfecto: como explicar esta interacción laboral? Son moitos os recordos que nos unen, teño que
admitir que ten a capacidade de comprenderme perfectamente e de facerme poñer
os pés na terra cando chego coas miñas ideas. Realmente, a Consellería non
debería permitir que se desfaga este tándem!
Para despedirme de
Forcarei quería facer algo especial: un vídeo de Fomento da Lectura. Penseino
hai moitos meses: mesmo elixira unha canción de fondo para facelo. Pero o
decorrer dos días foi atrasando a iniciativa e un día chegou Anxo: "sei
a canción ideal para o vídeo". E puxémonos a redactar. Claro que contar
co oído de Anxo para escribir unha canción sobre un tema determinado é
indispensable. Pretendía eu reflectir
todo o que a lectura nos ofrece e quedaron palabras esparexidas nos folios
empregados. Pero aquí está. E creo que o resultado é ben positivo!
O resto é froito do seu
labor e da súa infinita paciencia. El pon esa voz de luxo que vai envexar
Manu Chao. El manexa a cámara e fai a composición. Así despídese calquera!
Estou emocionada co resultado: agardo que vos guste tanto como a min.
Como despedirme da
dinamización da biblioteca? Por que un vídeo de fomento da lectura?
Fomentamos a lectura
porque cremos nela como un Valor. Ese Valor ausente na nosa sociedade de
consumo sen reparos en ser deshonestos cunha soa relixión: o diñeiro.
Cremos na lectura como
solución.
Cremos na lectura como
viaxe, como multiplicación, como evasión, como interese, como sabedoría.
Cremos na lectura como
universo. Como o don da racionalidade, da fantasía, da grandeza, do horizonte
sen fin.
Cremos na lectura como
CULTURA.
E sobre todo cremos na
lectura no noso idioma, na nosa lingua. Porque só defendendo ambas cousas,
LINGUA E CULTURA, o noso país terá futuro de seu.
|
