Todo depende do interese

              Aprender galego é doado e falalo con soltura en calquera situación é cuestión de práctica , incluso para os non galegos. Non hai pois razón, fóra da falta de vontade ou o exceso de prexuízos para non facelo. A seguir transcribimos o artigo de Manuel Núñez Singala publicado no diario dixital Sermos Galiza, sobre "a dificultade de aprender o galego".Como moi ben di Singala, todo depende do interese .

                 "É moi común escoitar que hai linguas fáciles e linguas difíciles. Trátase dunha afirmación que cómpre matizar. En realidade non existen idiomas dotados dunhas características que os fagan máis fáciles ou máis difíciles que outros. O que si hai son diferentes distancias entre as diversas linguas.

Partindo do noso, o galego, seranos en xeral máis fácil aprender o italiano que o inglés, xa que o primeiro é máis próximo, no sentido de que, o mesmo que o galego, procede do latín; e o inglés é un pouco máisdistante. Pero o inglés será máis fácil de aprender que o éuscaro, xa que inglés e galego proceden dun tronco común, o indoeuropeo, que os fai máis próximos, e a lingua dos vascos é un idioma preindoeuropeo, máis distante. E entre éuscaro e chinés, será máis fácil aprender o primeiro, co que compartimos o alfabeto e ao que nos une unha maior proximidade.

Quere isto dicir que o chinés é unha lingua difícil? Depende de para quen, depende da distancia. Para un falante de birmano o chinés resultará máis fácil de aprender que o galego, xa que birmano e chinés son linguas relativamente próximas, pertencentes á mesma familia sino-tibetana, e para eles o galego será un idioma máis distante.

Pero a proximidade ou distancia non son os únicos factores que entran e xogo. As ganas de aprender, o interese en facelo e a aproximación sen prexuízos a unha lingua pode facilitar moito a súa adquisición e acabar resultando un factor determinante, de moito maior peso que a distancia.

Na Universidade de Santiago hai moitos anos que lles aprendemos galego a estudantes non galegofalantes. E sempre me sorprende comprobar como ese criterio de distancia e proximidade pode superarse co interese, o esforzo e a falta de prexuízos. Só iso explica un fenómeno recorrente e curioso: que un estudante romanés ou checo ou turco ou nixeriano sexa quen de falar un galego case perfecto en moi pouco tempo e que, pola contra, algún estudante asturiano, ou leonés, ou mesmo galego que realiza idéntico curso, insista en que a nosa lingua lle resulta tan difícil que no la da aprendido"

             Unha proba máis do que nos di Singala no seu artigo podemos atopala nestoutro documento " A Viaxe de Hércules", unha curtametraxe documental ( producida no IES Perdouro de Burela e vinculada co modelo Burela de planificación lingüística)que recolle o testemuño dun profesor de Química andaluz que fala sen problema ningún no noso idioma.